Landian sa Takipsilim: Uhaw sa Agos

Unimpisahan ko yung init, tinapos naman ni RP... wahahaha...

Last year, Dino and I were fond (hehehe) of reading the enticing parts or climax of Romansa Novels in our library (That's right! Merong Romansa Novels sa LRC ng LSGH). Hahaha tribute for the romansa novels.

Someone said to me to write an entry about landi and I wrote the first culminating part of the landian. But RP continued it so... ayan parang Grindhouse...complete na!

################################

Landi...

Piyesta sa kanila. Wala namang nakakahalata sa init ng kanilang tinatamo. Mga tinginan para bang agaw pansin sa mga makukulay na kasayahan. Hablot sa kamay; himas ng isipan; wala ng sasaya pa.

Bastos ang langit, makulimlim at ito'y nagparamdam ng ulan; kaniyang sagot sa nasasaksihan. Iniiwasan ang ambon; tila'y kung pumatak sa kanilang maselang katawan di mapaliwanag na sarap ang nararamdaman. Nakakaingit na uhaw ang pumukaw sa dinadalang basang panaginip nilang sinasabuhay.

Sa madilim na liblib sila nakatagpo ng matataguan; isang sanktuwaryo para sa tinatagong pagnanasa.

Datapwat nananaig ang masidhing init na nananalaytay sa kanilang mga ugat, hindi ito inalinta ng madilim na alapaap sa pagbuhos ng patak ng ulan sa buong kapaligiran.

Bagkus ito'y nagsilbing panakip sa kanilang umaalingaw-ngaw na ungol at tugon sa isa't isang nangangapoy na pagnanasa. Bawat patak ay pikit sa sarap. Bawat buhos ay unos sa kanilang nagaalab na damdamin.

At pagtila nito, nakaabang ang makulay na bahaghari - nagsisilbing pahiwatig sa isang matagumpay na kahihinatnan.

#####################

Thanks RP!!!! hahaha