Sama ng loob para sa pinakamataas na tinitingalaan...
YAW KO gawin yung ARP, nakakawalang gana... Kahit tungkol pa sa Philippine cinema yung topic eh pech pech talaga! Where's the gusto and passion sa ginagawa ko? Requirement lang ang lahat... Di ko na-i-enjoy yung paper. Kailangan ba maging masaya sa paggawa ng papel?
Malamang oo para sa akin. Bakit? Kasi bakit ka suslat tungkol isang bagay na alam ng propesor mo wala ka namang alam. Malamang dapat dalubhasa ka dapat at kailangan mo ipagtanggol ito.
SA PAGMUMUNI KONG ITO, nakailang bilog at ekis at komentaryo na ang nagawa kung ganito ang magsulat para sa mga Filipino papers ko.
Pinupuri ko si Ginoong Capilos. Siya ay isang guro na nagiiwan ng marka sa bawat estudyanteng nakasalamuha niya. Pinupuri ko sya dahil bukang bibig ng mga estudyante nya ang kanyang pangalan. Para bang kung itatype mo ang pangalan niya sa Yahoo search box, sa letrang C palamang ang dami ng suggestion searches na tumutukoy kay Ginoong Capilos. Pinupuri ko sya dahil sa tila shock doctrine nyang pagturo at pagbigay ng mga long test at quiz. Mapapahiram at mapapabasa ka ng mga librong kasing kapal ng bibliya dahil ayaw mo ng bumaksak. Kailangan mo magbasa, magbasa, magbasa, magbasa. Pinupuri ko si Ginoong Capilos dahil imbis na maakit na magsolo at mangiwan ng ibang kasama sa mga kanyang pinapagawa, kailangan talaga magtulungan at sumikap para bawat isa sumaya. Pinupuri ko si Ginoong Capilos dahil iiba ang persepsyon mo sa bagay bagay na pumapalibot sa iyo...
bukang bibig ng kanyang estudyante... fade in...
Mixed tapes, dirty ice creams and a world filled with sala
Nalulungkot ako... gusto ko sana syang makasama... pero... pero... di ko maitindihan.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment