Saying good bye to this blog.

Mawawala na ang blog na ito.

or...

Hindi ko na gagalawin.

Lilipat na ako sa mas bagong blog.

Kung tv series ang blog na ito cguro nakailang seasons na ito.

Daming alaala na di ko makakalimutan...

Sa pinakamasasaya at sa pinakamamaba
Sa immaturity at sa glints of maturity

Sa malalabong post at sa mga complicated matters

Sa masakit na alaala... sa di maitinidihang saya.

Hayaan na takpan ang box na ito.

at parang tv series... move on na tayo sa bagong chapter ng buhay.

Para kay Nikki ang mga huling blog entries ko. Di sila puno ng puot.

Masaya lahat. Di ako defensive.

Paalam at salamat sa alaala.

extimox level up na 'to.

######################

That's all folks.

Overthinking.

That's why we don't assume.

Sasalubungin natin ang kinabukasan

...pwede na lang yung walang abala.

It's been so good since i last saw you....

Lately, I saw clouds over the horizon. Lumps of gray piled up thus the sun couldn't be seen from where I stood.

Wincy

When i first heard his declarative affection, I winced....

Wednesday.

All I need is that summer smile.

Tracing stars just to be with you.

Licking old wounds, resting my head on the altar.

Confess my heart's desires.

Kaibigan.

Kaibigan.

Tatanggapin ka nila bilang ikaw at kung sino ikaw.
Sila'y nakikinig.
Sila'y nagpapayo at umiitindi. Tumatawa kung ikaw ay masaya. Umiiyak kung ikaw ay malungkot.
Sa huli hindi ka responsibilidad ng iyong kaibigan.
Pinili mo ang mga desisyon mo kaya ikaw ay ganito.

Tatanggapin ka nila, kasi sila'y kaibigan mo.